Ja, je leest het goed: een boek over niet-lezen. Dus niet over ‘niet lezen’ maar over niet-lezen.Ik noemde het al eerder in dit blog maar nu meer hierover.
Niet-lezen als bewuste keuze die nog verdedigbaar blijkt ook. En hoe! Ik heb ervan genoten. Het beste non fictieboek dat ik de laatste jaren las. Hoewel, non fictie, zelfs daarover ga je twijfelen als je het leest. Ik heb het over het boek met de fascinerende titel Hoe te praten over boeken die je niet gelezen hebt. Het is geschreven door een Fransman, Pierre Bayard.
Ja, je leest het goed: een boek over niet-lezen. Dus niet over ‘niet lezen’ maar over niet-lezen.Ik noemde het al eerder in dit blog maar nu meer hierover.
Niet-lezen als bewuste keuze die nog verdedigbaar blijkt ook. En hoe! Ik heb ervan genoten. Het beste non fictieboek dat ik de laatste jaren las. Hoewel, non fictie, zelfs daarover ga je twijfelen als je het leest. Ik heb het over het boek met de fascinerende titel Hoe te praten over boeken die je niet gelezen hebt. Het is geschreven door een Fransman, Pierre Bayard.
Bayard laat zien dat het heel goed mogelijk is om te spreken over boeken die je alleen maar kent van horen zeggen, of van hun plaats in de boekhandel of bibliotheek. Dat laatste is trouwens een niet onbelangrijk gegeven in zijn boek. Wie zich enigszins verdiept in de betekenis van lezen (wat is dat eigenlijk: lezen? Wanneer heb je nou eigenlijk een boek gelezen? Als je het helemaal gelezen hebt? En moet je dan alles onthouden hebben om te kunnen zeggen dat je het gelezen hebt? Mag doorbladeren ook? Of fragmenten? En als je niet alles onthouden hebt, heb je het dan wel gelezen? Vergis je je dan niet als je er toch iets over zegt? En stel dat je je vergist, wat al snel het geval zal zijn, is dat dan erg? Neen. Dat is helemaal niet. Daar is echt niets mis mee.) zal merken dat de grens tussen lezen en niet-lezen buitengewoon vloeiend is – tegen alle verwachtingen in, maar toch.
Want laten we eerlijk zijn: we zijn beter in niet-lezen dan in lezen. Sterker nog, we kunnen niet anders. In de keuze van het lezen ten opzichte van het niet-lezen laten we ons leiden door informatie die niet uit het boek voortkomt dat we nog niet gelezen hebben maar toch willen lezen. Het komt bijvoorbeeld door de informatie die uitgaat van de plek van het boek tussen andere boeken. We weten er al iets van zonder dat we het gelezen hebben en kunnen dat dus ook melden in een gesprek.
Moet je intussen wel even bedenken hoe je dat doet als je op een feestje zit en er wordt gesproken over een bekend boek maar je hebt het niet gelezen. Of je komt te praten met de auteur zelf die je vraagt wat je van zijn boek vond. Bayard helpt je aan de goede strategieën!
Bayard ontleent het motto voor zijn boek aan Oscar Wilde die eens zei: ‘Ik lees nooit een boek dat ik moet recenseren; je laat je zo gauw beïnvloeden.’
Genoeg zo. Het boek wemelt van dit soort prikkelende gedachten en ideeen. En dat allemaal geïllustreerd met toppers uit de Europese literatuur (Bayard noemt menigmaal boeken die hij niet gelezen heeft maar wel als uitstekend beoordeelt; dat kan dus). Nogmaals, ik vond het schitterend. Ik hoop jij ook. Want ik zou zeggen: koop het. Hoe duur het was weet ik niet meer maar veel was het niet. Waag het er maar op, je komt niet teleurgesteld uit.
