In 2011 verscheen van Vonne van der Meer een roman over én vol van verhalen. Dat kan ook bijna niet anders want we kennen haar als dé schrijfster van verhalen (Eilandgasten, De avondboot, Laatste seizoen, enz.) 
En nu opnieuw een boek vol verhalen rond een weduwe van bijna 60 die zich een nieuwe toekomst ontwerpt als voorlezer, De vrouw met de sleutel. Ze gaat op zoek naar mensen die willen worden ingestopt en voorgelezen. Het lukt haar goed om die te krijgen: een bijzonder meisje van 13, een verlaten stewardess, een gepensioneerde notaris, een werkloze veertiger die op zoek is naar een nieuwe uitdaging, … En lezend over die startende ‘praktijk’ ontstaat als vanzelf een matroesjka van verhalen.
Allereerst is er het verhaal van Nettie, de voorleesmoeder/-mevrouw: het plotselinge overlijden van haar man, haar moedige poging om iets nieuws te beginnen en een eigen bestaan op te bouwen, haar verwachtingen maar ook wat er werkelijk met haar gebeurt als ze haar cliënt relaties heeft.
Vervolgens is er het verhaal van haar cliënten, haar opdrachtgevers, die allemaal een reden hebben om haar in te huren. Sommigen zijn op zoek naar een goed verhaal, maar de meesten hebben zelf een verhaal.
En dan zijn er natuurlijk de verhalen die aan de cliënten worden verteld en die door hen zelf worden verteld. Verhalen in verhalen in verhalen.
En tot slot is er nog het overkoepelende verhaal: wat doen verhalen met een mens, en aan welke eisen moet een goed verhaal doen óm iets te doen. 
Nou, Vonne van der Meer weet van wanten. Met al haar ervaring als schrijfster en haar levenservaring schept ze een prachtige, haast intieme sfeer waarin menselijke emoties herkenbaar en empathisch beschreven worden. Mooi gedaan!
