De recensenten zijn uitgesproken positief over deze roman. Ik zag vier en zelfs vijf sterren langskomen. Wat mij betreft niet zonder reden. Ik heb bijzonder genoten van het lezen van dit 
intrigerende verhaal over een Senegalese klusjesman die in de Westhoek van Vlaanderen neerstrijkt.
Alphonse, zo heet hij, zinspeelt soms op gebeurtenissen in zijn verleden maar lijkt daar geen last van te hebben. Integendeel, wie trauma’s vermoedt komt bij hem verkeerd uit: Alphonse is een en al optimisme. Hoewel hij een leven als muzikant achter de rug heeft in de turbulentie van de stad, lijkt het plattelandsleven heb bijzonder te bekoren. Wat dat betreft reageert hij anders dan zijn vrouw Kat (Catherine), dochter van een diplomatenechtpaar waar Alphonse’s moeder bij in dienst was. Zij verlangt terug naar de stad, een wens waarin Alphonse toestemt maar die in de roman niet meer gerealiseerd wordt.
Er is meer bijzonders aan hem: mensen vertellen hem graag hun verhaal, ontlasten daarmee geweten, of zoeken zijn hulp. Hulpvaardig is Alphonse zeker. Tot driemaal toe begeeft hij zich met iemand naar de eerste hulp van het ziekenhuis.
Die hulpvaardigheid en het gevoel voor menselijke nood over politieke voorkeuren heen, wordt niet door ieder op prijs gesteld. Uiteindelijk wordt zijn goedheid hem noodlottig. Wat dit betreft zag ik een duidelijke parallel met die inktzwarte roman van Philippe Claudel, Het verslag van Brodeck. Personen 
die zich anders gedragen dan de cultuur waarin zij leven, kunnen rekenen op erkenning maar lopen ook levensgrote risico’s.
Een zeer geslaagde roman die mij aanspreekt. Waarom?
– Om de rustige sfeer die zo in overeenstemming is met de sfeer van het gebied waar het verhaal speelt: een grensstreek die na het opheffen van de Europese binnengrenzen elke betekenis heeft verloren.
– Om het thema: ‘wie goed doet, goed ontmoet’ blijkt niet in alle omstandigheden te gelden.
– Om het optimisme van Alphonse – een positieve levenshouding die aanstekelijk werkt.
– Om de autonomie van Alphonse, die ook mooi zichtbaar is in zijn relatie tot Kat: de steeds terugkerende afweging tot hoever hij haar toelaat in zijn gemoedsleven en hij zichzelf toestaat te reageren op het hare.
– De mildheid in het karakter van Alphonse jegens zijn omgeving die zo onwennig en soms zelfs vijandig reageert op zijn verschijning.
– De mooie stijl: de heerlijke woordkeus, de verzorgde taal en de prachtige en vaak zeer originele beelden.
