Hardlopen doen er velen en iedere hardloper heeft daar zijn eigen redenen voor. Wat hardlopers gemeen hebben, is de sterke behoefte om ervaringen uit te wisselen en te leren van elkaar. Dat maakt de, op zich solistisch ingestelde, hardlopers tot een apart en toch sociaal volkje. Zelf loop ik inmiddels zo’n 40 jaar hard, ‘non stop’, de zeldzame periodes van blessures daargelaten. Ik liep lang solo, daarna in clubverband en nu opnieuw meestal solo. Onlangs zette ik mijn filosofie van het hardlopen op papier. Hierin verwoord ik mijn persoonlijke invulling van het hardlopen.
Hardlopen is een keuze. Die keuze maak je eenmaal en daarna heb je het er niet meer over. Je doet het gewoon. Dus doe ik het, wekelijks, meerdere keren.
Hardlopen is vooral plezier beleven aan de beweging van het hardlopen als zodanig. Deelnemen aan wedstrijden, lopen in een loopgroep, meedoen aan een trail, foto’s maken onderweg, paaltjesroute pakken in onbekende omgevingen – al die dingen dragen bij aan het loopplezier maar zijn er niet ten volle voor verantwoordelijk. Met andere woorden, ze leveren toegevoegde waarde; zonder dat vind ik het hardlopen ook al leuk.
Hardlopen verdient het om beoefend te worden om de eigen waarde die er in besloten ligt.
Velen lopen om af te vallen, anderen om hun hoofd leeg te maken of te de-stressen, weer anderen hopen tijdens het lopen op creatieve ideeën. Ik herken die motieven ook in mezelf en met dit alles is niets mis, maar hardlopen is ook zonder deze doelstellingen leuk.
Hardlopen doe ik bij voorkeur buiten, maakt niet uit waar: in de stad, langs weilanden, door bossen, ….. Hardlopen op een loopband in de sportschool is ondersteunend voor specifieke trainingen en vervangend bij slechte weersomstandigheden zoals gladheid, maar is niet de standaard.
Hardlopen en genieten van de omgeving gaan voor mij altijd samen en versterken elkaar. Ontspannen hardlopen opent de ogen voor de schoonheid van de natuur, van allerlei architectuur en zelfs van infrastructuur.
Hardlopen doe je zowel met je lichaam als met je verstand. Ik heb twee belangrijke dingen geleerd: een goed contact hebben met mijn lichaam en mijn verstand zo inzetten dat het bereid is daar naar te luisteren. Deze leerwinst levert het beste preventiemiddel op tegen blessures en vormt een noodzakelijke gids voor de verbetering van prestaties.
Als ik constateer dat mijn lijf moe is, geef ik het rust. Soms is het nodig om voorrang te geven aan rust boven lopen.
Gadgets zoals een sporthorloge en muziek kunnen het hardlopen veraangenamen. Persoonlijk loop ik altijd zonder muziek en luister (en zoek) ik onderweg liever naar vogels.
Hardlopen bestaat er in een grote variatie, van wedstrijden lopen tot combi-sport (in triatlon) en van recreatief lopen tot trail running, van solo-lopen tot groepstrainingen. ‘Verandering van spijs doet eten’ en ‘Voor elk wat wils op elk moment’. Ik bevestig graag de praktische wijsheid van deze tegeltjesspreuken.
‘Hardlopen’ is een aanduiding die niet-hardlopers geven aan wat (echte) hardlopers: ‘lopen’ noemen. Dat maakt het woord ‘lopen’ tot een sjibbolet.
