Cicero leest Covey is uit. Het boek ziet er prachtig uit. Ben ik nu klaar? Allesbehalve dus! Next step: marketing.
Toen ik vorige week dinsdag de proefdruk in handen kreeg, was ik blij verrast. Dit is ‘em dan. Een stevig boek, dikker en zwaarder dan ik had gedacht. Met een prachtige omslag en piekfijn binnenwerk. Het was een proefdruk, bedoeld voor een laatste check. Nou, ik kon niets meer vinden, vooruit met de geit! En dus is het boek sinds vorige week woensdag bestelbaar bij mijn uitgever, www.mijnmanagementboek.nl en sinds woensdag jl. ook bij www.managementboek.nl en de erkende boekhandel.
Zo’n nieuw boek in handen krijgen is een aparte gewaarwording. Het vervult me met trots omdat het gelukt is om dit project af te ronden. Het heeft ook iets vervreemdends. Zolang je met de kopij bezig bent, is de tekst van jezelf. Er is dan geen afstand tussen jou als schrijver en het geschrevene. Sterker nog, het is nodig om zelfs enige afstand te creëren om daardoor kritisch te blijven op wat er staat. Zodra de tekst in druk is verschenen en het boek er ligt, ontstaat er een ander soort afstand: een die niet door mezelf is opgelegd, maar waar het boek de veroorzaker van is. Het is het boek zelf dat het initiatief neemt en zich niet meer door mij laat dicteren. Vanaf nu gaat het zijn eigen weg en opent niet de schrijver maar het boek de dialoog met de lezer. De schrijver is hier toeschouwer en staat met lege handen als hem niet bevalt hoe die dialoog zich voltrekt.
Die lezer – wie zal dat zijn? Als schrijver heb je geen invloed op diens leeservaring. De ronde met de proeflezers was wat dat betreft heel leerzaam. Het bevestigde nu uit eigen ervaring wat ik elders al had gelezen: lezers nemen altijd allereerst zichzelf mee. Hun persoonlijke oriëntaties en affiniteiten spelen door in de manier waarop ze jouw boek lezen. Ze zien dingen die jij niet zag, ze hebben verwachtingen waar jij als schrijver geen weet van had of bewust niet voor gekozen hebt. Het commentaar van de proeflezers was zonder voorbehoud constructief en tegelijkertijd ook destructief ten opzichte van het aangebodene. In de fase van de proeflezers is dit heel nuttig; het heeft me werkelijk veel gegeven. Maar nu het boek gedrukt is, liggen de kaarten anders.
Het enige wat je in deze fase kunt doen, is zoveel mogelijk potentiële lezers bereiken. Dat heeft een naam, het heet ‘marketing’. Nou, daar ben ik inderdaad actief mee bezig (geweest). Ik:
- plaatste berichten over de verschijning van het boek op LinkedIn en op vijf groepen binnen LinkedIn;
- plaatste daarna ‘herhalingsberichten’ waarin ik op gevarieerde wijze opnieuw attendeer op het boek; hierover straks meer.
- idem op Twitter;
- idem op Facebook;
- mailde circa 200 connecties op LinkedIn persoonlijk;
- schreef naar vijf sites voor managers;
- leverde materiaal aan voor www.managementboek.nl;
- mailde een groot aantal auteurs van besproken managementboeken;
- mailde een aantal journalisten waarvan ik meen dat ze mogelijk belangstelling hebben;
- ben in overleg met een aantal boekhandels over het in consignatie verkopen van boeken;
- heb een afspraak met de locale huis-aan-huiskrant voor een interview.
Verder:
- staat er een artikel op de site van mijn laatste werkgever (B&T) en een bericht in de Nieuwsbrief van B&T;
- was de verschijning van Cicero leest Covey een mooi moment om mijn website ingrijpend te vernieuwen. Mét ruimte voor het boek uiteraard. Neem gerust een kijkje op www.harmklifman.nl.
Wat die ‘herhalingsberichten’ betreft: ik probeer iedere dag via LinkedIn en Twitter op een andere manier het boek onder de aandacht te brengen:
- door een quote van een van de recensenten;
- door een citaat uit het boek;
- door namen te noemen van auteurs van wie werk besproken wordt;
- door gevers van managementboeken te attenderen op een boek OVER managementboeken;
- Idem voor lezers van managementboeken;
- door te herhalen dat het lezen van een managementboek na lezing van Cicero leest Covey nooit meer hetzelfde zal zijn.
Die laatste zin kon best wel eens een misverstand opleveren. Bedoel ik dat je geen managementboeken meer moet lezen? Antwoord: neen. Bedoel ik dat mijn boek populaire managementboeken door de mangel haalt? Antwoord: neen, ook niet. Wel legt Cicero leest Covey de vinger op een aantal zere plekken zoals: de zelfoverschatting van sommige auteurs, het scheppen van te hoge verwachtingen bij de lezer, en het claimen van dingen die niet waar gemaakt kunnen worden. Desondanks vervullen managementboeken een aantal belangrijke functies.
Cicero leest Covey leert je als regelmatige of beginnende lezer van managementboeken ook op welke manieren de auteur subtiel inspeelt op emoties bij jou als lezer En zo nog heel veel meer.
En daarna?
Voor wie mijn boek gelezen heeft, onthul ik geen geheim als ik zeg dat het me leuk lijkt om lezingen, presentaties en workshops over het boek te verzorgen.
Zo lijkt het me spannend om in workshops met elkaar in niet te grote groepen te oefenen in het ‘retorisch lezen’ van een managementboek. Werktitel: ‘hoe overleef (of: fileer) ik een managementboek?’ Met daarin centraal de vraag: welke retorische kunstgrepen worden door de auteur toegepast? Iedereen neemt zijn lievelingsmanagementboek mee en gaat aan de slag aan de hand van telkens een andere kunstgreep.
De eerste opdracht voor een presentatie is net binnen.
Wil je deze en andere blogs regelmatig automatisch ontvangen? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief!
