Ik voor jou
Dag lief kind,
Wie ik ben?
Schrik niet:
ik ben een van je opvoeders,
je weet wel,
die mensen die
zich met je bemoeien.
Soms vind je die aandacht fijn,
soms helemaal niet.
Soms zie je het als steun,
soms als bescherming,
soms als hulp,
soms als nee-zegger.
Soms krijg je een duwtje.
Soms zie je een opgestoken vinger.
Soms beantwoord je een glimlach.
Soms ervaar je een halt.
Soms hoor je een bemoediging.
Soms klinkt er een bescheiden applaus.
Soms een frontale botsing.
Soms is er een situatie die
om extra aandacht vraagt
van jou en van mij.
Samen in gesprek over
wat je doet,
hoe je wilt zijn,
wat goed is voor jou
of voor een ander.
Ik ben er voor jou
helemaal en toch ook niet,
want ik ben ook mezelf,
anders dan jij en toch ook niet.
Ik ben er voor jou
maar ben niet alleen:
ook anderen bemoeien zich tegen jou aan
op dezelfde manier als ik
of anders.
Vaak anders,
vaker zelfs anders dan ik
zou willen of doe.
En toch
voor jou is dat misschien beter,
ik weet het niet, ik hoop het.
Zoals jij jezelf niet gelijk blijft
zo verander ook ik.
Ik jou, jij mij.
Ik ga
mee in jouw tempo
of net iets sneller, eerder.
Ik doe mijn best
en ik beken
‘Hoe lastig is dat!’
Ik ben dus je opvoeder
Een ervan dan.
Wanneer dat ophoudt, vraag je?
Wanneer je van school bent, denk je?
Wanneer je volwassen bent, hoop je?
Wat ikzelf denk?
Ik ben er voor jou,
je hele leven misschien
in levende lijve of in gedachten
in herinneringen die je helpen
op welk moment dan ook.
Zoals ik leerde:
opvoeden is zaaien
niet weten wanneer je oogst.
Ik hoop iets daarvan te merken
op enig moment.
Vreugde en dankbaarheid
Dan. Ooit. Misschien.
Harm Klifman
28 maart 2022
Deze ode aan de opvoeder (ouder, leerkracht, trainer, …) is geschreven op verzoek van Bureau de Bedoeling ter gelegenheid van de inspiratie-reis van Stichting Kopwerk op 12 april 2022. De tekst verschijnt gelijktijdig op LinkedIn en op harmklifman.nl
