Poëtische reflectie op toezicht houden
Toezicht houden
Toezicht houden is afwezige aanwezigheid
of omgekeerd aanwezige afwezigheid.
Waar het om gaat is
dat je niet wilt.
Het gaat niet om jou.
Men weet van je bestaan
je legt jezelf ook uit
wat je doet en waarom.
Maar verder ben je dat kind
dat altijd binnenspeelt.
Wat wel mag, zelfs moet is iets vinden.
Niet jouw goedkope mening
de prijs van huis en haard
moeilijker dan dat
wat de ander wil.
Niet jij of jullie maar hij of zij
droomt, durft, doet
neemt besluiten, zet
idealen en ideeën om
in waardevolle handelingen
gedrag dat ertoe doet
mensen die
weten waartoe.
Niet de regel
noch het gemiddelde
tikt de maat
maar het deskundig oordeel
van een hart.
En jij, jij ziet toe.
Je vraagt, vraagt nog eens
en ten derde male
pas weet je of het deugt.
Je kijkt, je luistert
vrij van stemmen in je hoofd.
Leest wat er staat
vraagt naar wat niet.
Je zoekt de overgang
van willen naar moeten.
Je geeft vertrouwen, telkens weer
tenzij blijkt dat.
Als hij of zij het niet weten
ben jij het die het hoort.
Je kijkt, je luistert
vrij van stemmen in je hoofd
en leidt hen terug
over de grens van
moeten naar willen.
Wat ontzettend mooi Harm!
Ik kan de verleiding niet weerstaan het te gebruiken bij de start van mijn volgende RvT vergadering!
Daar mag je hem natuurlijk voor gebruiken, Arjen! Dankjewel voor je fijne reactie.