Het zal ergens tussen de 15de en 20ste keer zijn als ik in augustus weer het Lowlandsfestival bezoek – die jaarlijkse happening op het evenemententerrein naast Walibi in Biddinghuizen. Ik kijk er elk jaar weer naar uit. We bezoeken het festival altijd vanuit onze vakantiewoning op de Bremerberg, op loopafstand van het evenemententerrein.
Ook dit Pinksterweekend vond daar een evenement plaats: Opwekking. Een evenement waarbij zo’n 60 – 70.000 christenen zich verzamelen om hun Schepper te loven en te prijzen en om geïnspireerd (‘begeesterd’) naar huis terug te keren.
Vanuit onze vakantiewoning ben ik deze dagen een paar keer om deze happening heen gewandeld. Ik zag wat ik jaarlijks ook zie in de opmars naar Lowlands: files van arriverende auto’s, campers, caravans. Ik zag de kampeerterreinen zich vullen, de stroom lopers op de brug over de weg tussen de campings en de festivaltenten. Ik hoorde in mijn tuin (afhankelijk van de stand van de wind) bands optreden, meezingend publiek, gejuich en de stemmen van sprekers. Ik zag uitgelatenheid, vriendelijk groetende mensen, gezelligheid rond de vele tenten en tentjes. Ik zag vooral heel, heel veel kinderen en jonge mensen.
Lowlands en Opwekking, er is zoveel overeenkomst. Het zijn beide festivals van verbroedering en verzustering, van onderlinge verbondenheid en acceptatie, van vreedzaam samen genieten.
En toch, als ik verder kijk, zie ik meer.
Lowlands is een cultureel festival (en allang geen popfestival meer), Opwekking is een religieus festival.
Bij Lowlands ligt het accent op persoonlijk en samen genieten van (onder meer) muziek, bij Opwekking staat die gezamenlijkheid in dienst van een ‘tribute’ aan de beleden allerhoogste.
Er is nog iets dat me intrigeert. Beide festivals kennen geen ‘toelatingseis’ of selectiemechanisme, ze staan beide open voor iedereen. Lowlands overschrijdt daardoor de grenzen van de bekende ‘muziekbubbels’, Opwekking overschrijdt de grenzen tussen de gevestigde kerkgenootschappen en kent geen muren tussen kerkgebouwen (net als The Passion trouwens).
Het is vooral dit laatste dat mijn belangstelling wekt. Wie vernieuwingen wil ontdekken moet (ook) kijken naar wat zich buiten de bestaande kaders afspeelt, naar wat grenzen overschrijdt of zich daar niets van aantrekt, kijken naar wat zich ontwikkelt als een kennelijk aantrekkelijk alternatief van of aanvulling op het bestaande.
Alleen kijken naar de ‘gevestigde orde’ miskent de dynamiek in ‘het Nederland van Nu’.
Wie op welke manier of in welke functie dan ook leiding wil geven aan de toekomst kijkt daarom beter, verder.
