Onlangs schreef ik hier over Opwekking, een religieus festival tijdens de Pinksterdagen. Een verschijnsel dat zich een stevige positie heeft verworven naast de traditionele structuren voor geloofsbeleving: de kerkgenootschappen. In deze bijdrage nog zo’n voorbeeld: Hyrox.

WK

Waar Opwekking appelleert aan de spirituele dimensie van de mens, daar daagt Hyrox de deelnemer uit om tot (en soms zelfs over) diens fysieke grenzen te gaan. Ik bezocht dit weekend het wereldkampioenschap Hyrox in het Franse Nice waar maar liefst 4000 deelnemers uit heel de wereld streden om de wereldtitel in hun eigen klasse. Mijn aanwezigheid had te maken met de deelname van een dochter die zich het afgelopen jaar had gekwalificeerd door in Nederland (tweemaal) eerste te worden. Nu dus WK in Nice. Wat een evenement!

Hyrox

Hyrox is in Nederland bekend in het crossfit-circuit, in de fitness-wereld dus.

Bij Hyrox gaat het om een sportieve uitdaging die bestaat een combinatie van een achttal zware fysieke inspanningen afgewisseld met steeds een kilometer hardlopen. Stel je een grote overdekte zaal voor met daarbinnen, vergelijkbaar aan een atletiekbaan: een ovaal hardloopparcours met daarbinnen de acht velden voor de krachtonderdelen. Denk bij de gewichten in de categorie van mijn dochter aan: 1000 meter roeien, 1000 meter skiën, 100 meter lopen met een zandzak van 20 kilo op je nek, 200 meter met twee gewichten van 24 kg lopen, 50 meter een slee van 103 kg trekken en nog eens 50 meter slee van 152 kg duwen. Heel zwaar dus.

In Nice kwamen de besten uit de hele wereld bijeen.

Naast

Wat me zo fascineert is dat dit soort evenementen, met ook in Nederland steeds duizenden deelnemers, zich heeft ontwikkeld naast de bestaande infrastructuur van wat we van oudsher kennen als een breed vertakt net van allerlei sportverenigingen.

Zoals Opwekking zich heeft ontwikkeld als een zelfstandige ‘gebeurtenis’ naast de bijeenkomsten/diensen binnen de bestaande geloofsgemeenschappen, zo heeft ook Hyrox zich ontwikkeld tot een zelfstandige ‘gebeurtenis’ naast de bekende nationale competities binnen allerlei takken van sport. Maar beide, zowel Opwekking als Hyrox ‘rekruteren’ hun deelnemers wel uit die verbanden.

Buitenbeentjes

Bij Opwekking zijn de deelnemers afkomstig uit zowel kerkgenootschappen als vrije gemeenten, de deelnemers aan Hyrox komen uit de bestaande sportclubs en sportscholen. Om het schertsend te zeggen, Opwekking en Hyrox zijn buitenbeetjes in de godsdienstige en sportieve orde: geen interne democratische structuur, geen lidmaatschap, geen bestuurlijk kader, geen eigen locale vestigingen, wel een ijzersterke organisatie.

Overname

Zo’n fenomeen als Hyrox fascineert me omdat het er in ‘het Nederland van nu’ in een paar jaar tijd gewoon staat. Als een huis zelfs. Is dit een nieuwe ontwikkeling op het gebied van sport? Representeert Hyrox een nabije toekomst, een ‘Nederland van morgen’? Een toekomst waarin leden niet langer in de vertrouwde verenigingen hun eigen sport organiseren maar waarin dit wordt overgenomen door ondernemers (sportscholen en evenementenorganisaties?)? En zo ja, wat gaat dan verloren? En wat krijgen we ervoor terug?

Ook elders?

Maar laat ik breder kijken: zijn Opwekking en Hyrox de enige voorbeelden waarin gezocht wordt naar een andere manier van dingen organiseren? Andere vormen van verbinding om de bedoeling van die verbinding (gezamenlijke geloofsbeleving, fitness, whatever) te realiseren en te dienen? Flexibele, fluïde structuren, netwerken, tijdelijke participaties die werken zolang ze effectief bijdragen aan de bedoeling en eindigen op het moment dat de structuur een hinderpaal wordt?

En, beste lezer, als je daar een of meer voorbeelden van kent, zou je die dan in een reactie willen noemen?

@BureaudeBedoeling. #hetNederlandvanNU @Hyrox #Hyrox

(Dit blog verschijnt gelijktijdig als artikel op LinkedIn)

Share