Rinjani trekking Lombok Indonesië, juli 2015
Op Lombok (Indonesië) zeggen ze: ‘wil je Bali zien, kom dan naar Lombok!’. Inderdaad, beide eilanden hebben veel gemeen: zelfde klimaat, zelfde vegetatie, beide hebben vulkanen, zelfde economie, zelfde … Met één belangrijk verschil: Lombok is veel minder toeristisch dan Bali; het is er zoveel rustiger. Op Bali kun je vulkanen beklimmen, op Lombok kan dat ook. De bekende Rinjani-trekking is dan ook populair bij backpackers …. zoals wij.
Nou ja, het zijn voor het overgrote deel jongeren die backpacken en de Rinjani beklimmen. Wij waren tijdens de dagen dat we op pad waren, zonder aarzeling de oudsten. De groep van vier Nederlandse meisjes die we regelmatig tegen kwamen, noemden ons al snel ‘papa en mama’. (Dan weet je waar je staat;))
Je kunt de Rinjani van twee kanten op: vanuit Sembalun en vanuit Senaru. Wij hebben gekozen voor Sembalun, een dorpje onder aan de berg waar we de dag tevoren al naar toe gingen, kennis maakten met onze gids en afspraken maakten over wat mee te nemen.
Voor elk van ons tweeën zou een drager mee gaan – niet om onze rugzak te dragen zoals in Nepal maar om alles mee te nemen dat onderweg nodig zou zijn: tenten, slaapmatten, slaapzakken, veel water, eten, koekgerei, gastank. Wat hebben we een respect gekregen voor die dragers! Op slippers of blote voeten, met op de schouder liggend een dikke bamboestok waaraan aan elk uiteinde een mand dan wel een pakket spullen was bevestigd. We begrepen dat het totale draaggewicht per ‘porter’ kon oplopen tot maar liefst veertig kilo. En daar zouden zij, sneller dan wij konden en los van ons, dezelfde route mee gaan!
De volgende dag, de eerste trekking dag, verlieten we Sembalun om 8 uur in de morgen voor een stevige wandeling naar de Sembalun krater, van 1150 naar 2630 meter. Een flinke stijging dus. Rond 17.00 uur kwamen we daar aan. Onze dragers waren ons al voorgegaan, hadden een tentje voor ons opgezet en waren al aan het kokkerellen.
Rond om ons stonden tenten van allerlei andere ‘ploegen’, soms van een of twee personen zoals wij, soms van grotere groepen. Terwijl je onderweg voornamelijk dragers tegen komt die je inhalen, zie je aan het eind van zo’n dag dat je bepaald niet alleen op pad bent. Ik heb niet geteld maar ik vermoed dat er zeker twee honderd mensen de nacht rond de Sembalun krater doorbrachten.
Vroeg naar bed want weer vroeg op: om 02.30 uur om nog voor zonsopgang de top te bereiken. De dragers die dus tevens koks zijn, hebben al pannenkoeken gebakken. De termokleding die ik ’s nachts ook al aan had, houd ik aan, aangevuld met handschoenen en jas met capuchon want het is koud.
Rond 3.00 uur alleen (mijn lief ziet af van deze uitdaging) met de gids op pad, lampje op het voorhoofd, op weg naar boven, naar de ‘summit’, de top van de Rinjani, een tocht die bekend staat als loodzwaar. Dat laatste wordt veroorzaakt door de ondergrond die grotendeels bestaat uit een dikke laag vergruisde lava waardoor je bij iedere stap omhoog (en het gaat alleen maar stijl omhoog) weer terugzakt.
Het is een prachtig gezicht: zo’n hele rij lampjes die hun weg zoeken naar boven. Er staat zeker drie uur voor de klim naar boven, van 2630 naar 3720 meter. En wat is het zwaar! Na drie uur ben ik helemaal gesloopt maar nog niet op de top. Volgens de gids is het nog een uur, terwijl de zon over een half uur op zal komen. Nou, dat is me echt teveel van het goede. Op 3450 meter bereik ik mijn Waterloo, ik geef op. We gaan zitten en wachten een half uur in de kou op de opkomende zon. Volgens de gids is die hier net zo mooi als 300 meter hoger – wat een aardige jongen, zegt precies de goede dingen op het goede moment. En hij heeft gelijk, het uitzicht is prachtig.
De terugweg is een eitje: dansend door het gruis naar beneden roept herinneringen op aan lang vervlogen tijden toen we nog als vlooitjes door de Oostenrijkse bergen sprongen.
Rond half acht terug, even uitrusten en ontbijten voor de koers van de dag: via het kratermeer en de hete bronnen naar de Senaru krater, een tocht van minstens zeven uur, pauzes (lunchen, zwemmen in het water rond de hete bronnen) niet meegerekend. Uren dalen en daarna uren klimmen, langs en over rotsen ophoog.
Het is al donker als we het kamp voor de tweede overnachting bereiken. Snel wat eten en proberen te slapen want we zijn echt bek en bek af. We staan op een bergkam en het waait heel hard. Van slapen komt niet veel en als we de volgende dag opstaan, constateren we dat alles in de tent bedekt is met een laag fijnstof die dwars door het tentdoek naar binnen is geblazen. Alles is vuil.
De derde en laatste dag om 7 uur op pad. Na een uurtje over rotsen dalen, wordt het een makkie: een plat vlak of een gemakkelijke daling, richting Senaru waar we na lunchtijd aankomen.
We hebben een paar dagen nodig om bij te komen. Onze conclusie: het was prachtig om erbij te zijn en zo’n trekking weer mee te maken: de mooie omgeving, de beleving van het lopen, het avontuurlijke van de kampementen, … Maar het is wat mij betreft ook het afscheid van de bergen. Hier spreekt het gezonde verstand dat behoedt voor de risico’s van het ouderwordende lijf dat niet langer zo gemakkelijk in staat is te gehoorzamen aan de wil.
Tips
Voor wie dit leest en overweegt om deze trekking te doen een paar tips:
– Zorg voor goede schoenen, liefst bergschoenen
– Op een van de linkjes hieronder staat een link naar een lijst met ullen die je tijdens de trekking bij je moet hebben.
– Neem verstelbare stokken mee – daar zal je veel gemak van hebben
– Een gids is verplicht, maar is geen garantie: we zagen echt grote kwaliteitsverschillen tussen gidsen. Daarom hier het advies van onze gids: contracteer een gids via een reisbureau in Nederland zoals Indonesie2go dat zaken doet met Happy Trails op Lombok. Die stellen echt eisen aan de gidsen waar ze mee werken terwijl we ook ‘ploegen’ hebben gezien waarvan de gidsen halverwege de klim naar de summit de lopers alleen lieten en zelf halverwege de berg een slaapje gingen doen.
Enkele informatieve linkjes:
http://gunungrinjani.com/rinjani-national-park-trekking-maps.html
http://rinjaninationalpark.com/sembalun-gate-trail-rinjani-national-park-lombok-island-indonesia.html
Wat YouTube filmpjes:
https://www.youtube.com/watch?v=oIfhHCjuQeI
https://www.youtube.com/watch?v=c_aYg9ylKsI
Helambutrekking, Nepal, februari 2013
7 dagen door een prachtig gebied ten noorden van Kathmandu. Deels in het prachtige natuurpark Langtang.
maart 2012
Annapurnatrekking, Nepal
5 daagse tocht ten noorden van de stad Pokhara.
Voor de beide trekkings was Raju Tamang mijn gids. Een taakbewuste, bescheiden en ervaren jongeman. Zeer aan te bevelen. Hij is verbonden aan de trekkingorganisatie Royal Mountain, maar is ook direct contracteerbaar. Voor de trekking van 2013 heb ik hem rechtstreeks per mail benaderd en het was prima afspraken met hem maken. Zijn e-mailadres: rajueverest@hotmail.com.
Aardige links Helambutrekking:
http://www.youtube.com/watch?v=-zEGDS7mbBc
http://www.youtube.com/watch?v=rIucJ5CwR5k
Links Annapurnatrekking