Pal tegenover de ruïnes van Rozafa (bekend geworden door Wie is de mol?), aan de rand van de Albanese stad Shkodër ligt Camping Legjenda – een camping met een verhaal dat generaties terug gaat. Een verhaal zoals de legenda van het kasteel van Rozafa zelf, een verhaal van bouwen en vernietigd worden, van weer opgebouwd en opnieuw vernietigd worden. Maar wel steeds grootser, krachtiger. Een legende dus.

Terwijl de ruïne de hedendaagse bezoeker een half vervaagde impressie biedt van hoe het hier ooit geweest moest zijn, stimuleert camping Legjenda op sprankelende wijze de fantasie van de bezoeker.

Ovaal

Waar te beginnen? Oké, je komt aanrijden. Je hebt het geluk dat je niet eerst voorbij de smalle toegangsweg gereden bent. Je slaat aan het eind van de toegangsweg linksaf de camping op. Daar sta je dan. Links van je ligt een in druivenstruiken verscholen receptie, rechts staat een serie schildersezels met daarop posters van toeristische aantrekkelijkheden van de omgeving. Het is het beginpunt van een min of meer ovalen terrein waarop een eveneens ovalen weg aan de buitenzijde ruimte biedt aan campers en tenten en aan de binnenzijde aan een speeltuin, een zwembad en enkele kunstwerken, waaronder tiffanypanelen, gebrandschilderd glas. 

Hotel

In de achterste punt van de ovaal ligt een bijzonder gebouw. Wie goed kijkt naar de vorm zal er een tent in herkennen. De overkappingen van het balkon en de ramen doen denken aan de flappen van de luchtgaten in een tent. 

Het is een bescheiden hotel met twaalf kamers. Het reikt niet uit boven de omliggende bomen. Wat opvalt zijn het tiffanywerk in het front en de bijzondere trap die leidt naar de kamers op de eerste verdieping. Neem je een kijkje binnen en open je deuren van kamers, dan zul je zien dat elke kamer anders is qua inrichting en, meer nog, dat elke kamer een wandschildering heeft. In elk van de twaalf kamers verwijst die schildering naar een van de twaalf maanden van het jaar.

Het hotel

Net voorbij de bocht is parallel aan de weg een fraaie bar gebouwd. Door de grotendeels glazen wand valt het fraaie meubilair op en de bar zelf. 

Restaurant

Aan het begin en aan het eind van de ovaal zijn doorgangen gemaakt. De doorgang links voorbij de receptie gaat naar een sprookjesachtige tuin waaraan een fraai restaurant is gelegen waar het heel goed eten is. Ook in dit restaurant vallen de muurschilderingen op. Ze verwijzen naar gebeurtenissen uit de geschiedenis van het kasteel van Rozafa.

Via de andere ingang komt men opnieuw in een tuin, een andere, met daarop een buitentoneel met een achterwand vol tiffanywerk, en een serie chalets. Ook deze zijn allemaal verschillend, vaak thematisch en steeds versierd met gebrandschilderd glas en schilderwerk. Ze zijn zo gebouwd dat ze passen in de omgeving, die van een boomgaard. Voor de bouw ervan is bewust geen boom gekapt.

Over boomgaard gesproken, veel bomen op de camping zijn fruitbomen van allerlei soort: druiven, appels, peren, kiwi, noem maar op. Hun vruchten vormen de basis van allerlei jams en andere producten die de dochter van de eigenaars van de camping fabriceert.

Eigenaars

Zwembad met prieel

Inderdaad, het wordt tijd om die eigenaars in beeld te brengen. Het zijn Linda en Franc Nikaj. Ze zijn zes jaar geleden met de camping begonnen. Franc is kunstschilder en, zo blijkt, ontwerper van zo ongeveer alles wat er op deze fantasierijke camping te zien is: van het hotel, de bar, het zwembad met het ingebouwde prieel, de chalets, de kunstwerken, het restaurant, de tuin, tot de opvallende omheining. 

En ga nog eens terug naar de hal van het hotel en zie de trap – ook die maakte Franc zelf. Alle schilderwerken in de slaapkamers en op de wanden van het restaurant zijn van zijn hand, al het gebrandschilderde glas in het hotel en daarbuiten, zoals het uithangbord voor het restaurant aan de weg. Men zegt wel eens: ‘wat zijn ogen zien, maken zijn handen’; voor Franc moet je dan denken aan zijn geestesoog. Neem de vorm van het hotel. Franc vertelt dat de aannemer deze vorm niet wilde bouwen omdat die ‘niet zou kunnen’. Franc maakte een maquette en liet zien dat het wel degelijk kan en hóe. 

Uithangbord restaurant

Terwijl Linda met charme de zakelijke kanten voor haar rekening neemt, zoals de ontvangst van de gasten en de dagelijkse leiding van de camping, is Franc de schilder, de ontwerper, en ja, ook de filosoof achter het concept. En daarmee doe ik hem nog steeds tekort want hij is een ware kunstenaar. Veel van wat we zien is door hemzelf gebouwd. Neem alle meubels uit de bar annex ontbijtruimte, hij ontwierp ze niet alleen, hij maakte ze ook zelf, met de hand, stuk voor stuk. Zo ook het opmerkelijke plafond in de bar. 

Patriotten

Linda Nikaj was tot drie jaar geleden lerares Engels. Toen gaf zij die functie op om zich geheel aan de camping te wijden.

Franc komt uit een patriottisch geslacht dat steeds zoveel als de omstandigheden toelieten, zijn onafhankelijkheid behield. Het terrein waarop de camping, het restaurant en de boomgaard zijn gesitueerd, is al generatieslang in het bezit van de familie van Franc. Maar net als met het kasteel aan de overzijde van de weg, werd ook dit gebied bebouwd en vernietigd, enkele malen achter elkaar. Door de Turken en later door de communisten.

Een van de chalets

Patriotten dus. De oom van zijn vader was een auteur die schreef in het Albanees en de eerste geschiedenisschrijver was van de Albanese historie. Francs moeder was operazangeres en zong in de eerste Albanese opera. Zijn familie was ook de oprichter van een locale alcoholfabriek. Deze werd indertijd door de communisten ontmanteld en naar het zuiden van het land verplaatst. Zijn vader en oom belandden in de gevangenis. Na de val van de Berlijnse muur kon de familie de grond terug krijgen, een stuk grond dat toen weer helemaal leeg en kaal was.

Glimlach

Franc moet er achteraf wel om glimlachen. Hij is een self-made man, een autodidact, want als zoon van een rijke familie mocht hij onder het communistische bewind niet studeren. De communisten hadden ook niet zo veel met zijn kunst maar hadden tegelijkertijd wel behoefte aan zijn creatieve talent, onder meer voor de inrichting van het grand cafe in het centrum van de stad. 

Franc zit niet stil. Er liggen opdrachten van allerlei christelijke kerken voor tiffanyproducties. 

Franc in een van de chalets

Ook heeft hij het plan om een standbeeld voor zijn oom te maken. Dat zou goed in het restaurant passen.   

En tot slot, hij heeft plannen om de camping te verbinden met de rivieren en het meer van Shkodër. Maar hij aarzelt ook, want daarvoor heeft hij de lokale politiek nodig en ja, hij heeft er niet veel mee op. 

Camping Legjenda, 

Agron 1, 

4001 Shkodër, 

Albanië. 

www.campinglegjenda.com

info@campinglegjenda.com

Share